89
rewalidacja indywidualna
nauczyciel rewalidacji indywidualnej: mgr Maria Bestrzyńska
Rewalidacja jest procesem kompleksowych i skoordynowanych działań różnych specjalistów, mający na celu wspieranie rozwoju, usprawnianie, terapię i edukację dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie.
Zajęcia z rewalidacji mają swój własny, odmienny od zajęć lekcyjnych-charakter. I dlatego staram się nie tylko uczyć, ale i proponować interesujące zajęcia oraz służyć pomocą; nie egzekwować wiadomości, lecz wprowadzać korekty i szukać sposobów przezwyciężania trudności. Zależało mi na tym, bym stała się współuczestnikiem grupy rewalidacyjnej.
W osiągnięciu głównego celu były realizowane następujące zadania:
rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej (np. ćwiczenia rozwijające szybkość i dokładność reakcji, umiejętność rzucania, łapania i trafiania przedmioty; wykonywanie prostych czynności podczas zajęć codziennych); rozwijanie sprawności manualnej i motorycznej (np. malowanie dużych konturowych rysunków oraz wypełnianie kolorem całej powierzchni papieru; ćwiczenia graficzne, np. kreślenie form kolistych, rysowanie szlaczków, kreślenie prostych linii łączących wyznaczone punkty); rozwijanie i doskonalenie pracy stymulacyjno – kompensacyjnej (np. różnicowanie smaku, zapachów, przedmiotów o różnej fakturze, kształcie i cechach fizycznych; rozwijanie uwagi i pamięci; rozwijanie aktywności własnej i mobilizowanie do działania; kształtowanie zachowań społecznych); rozwijanie autoorientacji i orientacji przestrzennej; ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej i słuchowej (realizacja zagadnień programowych związanych z nauką pisania i czytania); ćwiczenie pamięci konkretno–obrazkowej, myślowej (słowno – logicznej) i afektywnej (uczuć); usprawnianie percepcji wzrokowej poprzez: ćwiczenia rozwijające spostrzeganie figury i tła; ćwiczenia stałości spostrzegania oraz kształtowanie umiejętności spostrzegania położenia przedmiotów w przestrzeni; kształtowanie i rozwijanie różnych procesów poznawczych; ćwiczenie procesów myślenia.W swojej pracy wykorzystuję różne pomoce dydaktyczne w celu zróżnicowania i uatrakcyjnienia oraz zainteresowania uczniów – przebiegiem zajęć. Są to: gry edukacyjnei programy komputerowe, różne układanki, puzzle, domina, historyjki obrazkowe, krzyżówki, rebusy, zagadki, labirynty itp.
Korzystam również z gotowych ćwiczeń reedukacyjnych na tzw. kartach pracy. Obejmują one przede wszystkim: ćwiczenia z zakresu analizy i syntezy bez znajomości liter do wykonania w okresie przygotowawczym, okres przyswajania liter, czytania, pisania i liczenia oraz tematykę środowiska społeczno – przyrodniczego. Wiele ćwiczeń przyjmuje charakter gier dydaktycznych, co stanowi o ich różnorodności i atrakcyjności.
Cennym narzędziem edukacyjnym w rewalidacji indywidualnej jest komputer. Zastosowanie jego podczas zajęć dydaktycznych spełnia dwie funkcje:
- zachęca do aktywności intelektualnej uczniów, wywołuje u nich pozytywną motywację;
- urozmaica , wzbogaca procesu dydaktyczny.
Zajęcia z rewalidacji indywidualnej
Gabinet rewalidacji indywidualnej
Sala Doświadczania Świata
Od roku szkolnego: 2006/2007 uczniowie niepełnosprawni intelektualnie z SOSW uczestniczą w alternatywnej formie terapii, zwanej Snoezelen (Sala Doświadczania Świata), która może otworzyć im – okno, w postrzeganiu siebie, drugiego człowieka i otaczającego świata.
Snoezelen powstała z praktycznej pracy holenderskich ośrodków stałego pobytu dla osób dorosłych umysłowo niepełnosprawnych. Terapia ta próbuje
w podstawowym pobudzeniu pięciu zmysłów znaleźć nowe drogi do człowieka, chce mu umożliwić z pomocą opiekuna, samodzielnie wybierać aktywności. Jest propozycją spędzania czasu wolnego dla osób upośledzonych w otoczeniu, w którym można się koncentrować na postrzeganiu poszczególnymi zmysłami.Sala Doświadczania Świata wyposażona jest między innymi w kolumny bulgoczące, tablicę świetlno dźwiękową z kompaktem i mikrofonem, projektor, kolorowe światłowody, magiczne akwarium, kabinę lustrzaną, ścieżki fakturowe, łóżko wodne falujące z wyposażeniem.
Zajęcia w Sali Doświadczania Świata
CELE ZAJĘĆ:
Nadrzędnym celem zajęć realizowanych w SDŚ jest: odprężenie, zniwelowanie stresu i wysokiego napięcia;
rozwinięcie organów zmysłowych i motoryki poprzez:- dotykanie;
- słuchanie;
- obserwowanie;
- zauważanie;
- odczuwanie węchem;
kompleksowe oddziaływanie na zmysły jak i koncentrowanie jedynie na postrzeganiu poszczególnymi zmysłami, np. tylko na dotykaniu ( dostarczanie bodźców wybiórczo w celu polepszenia możliwości postrzegania i doświadczania a równocześnie zredukowanie tych, które są niepotrzebne ); dokładna obserwacja ucznia, by nauczyć się rejestrować jego sygnały, rozróżniać je
i przekładać; rozwój kreatywnego myślenia i działania w środowisku; spontaniczne poznawanie świata ( bez jakiegokolwiek przymusu ); otwarcie się i przeżywanie tych rodzajów postrzegania, które dziecko uważa za przyjemne; umożliwienie przyjemnego, zachęcającego postrzegania zmysłami, proponowanie dziecku szczególne doświadczania, których nie może uczynić w życiu codziennym; zapewnienie dziecku właściwej atmosfery, własnego tempa, odpowiedniego czasu trwania, powtarzalności, wybrania oferty bodźców, właściwego nastawienia oraz odpowiedniej opieki.AKTYWNOŚCI:
1. SŁUCHANIE: niezależnie od formy, w której prezentujemy dźwięki, bierzemy pod uwagę ich cztery właściwości: barwę, wysokość, siłę dźwięku
i długość tonu; dźwięki wywołują określone nastroje i budzą emocje.· Zastosowanie własnego głosu ( mówienie, szept, śpiewanie, murmurando, nucenie, itp. + mikrofon );
· Głosy, które wytwarza się mechanicznie ( płyta, radio, kolumna bulgocząca );
· Odgłosy z parku, boiska, placu zabaw.
· Aspekt muzyczny: płyty relaksacyjne, mikrofony;
2. OBSERWOWANIE, ZAUWAŻANIE: uczniowie mają możliwość obserwowania otoczenia w rozmaity sposób. Oglądanie kolorowych plazm na ścianie, teatr cieni, zapalone świece, używanie latarek, lustra, patrzenie przez kolorowe szkło, spoglądanie na turlający się przedmiot, bańki mydlane.
· Aspekt wizualny: pełne nastroju oświetlenie – węże fluorescencyjne, kolorowe światłowody, magiczne akwarium, kolumny bulgoczące, projektor, kula lustrzana, lustro + kabina lustrzana, prysznic świetlny, zabawki wiszące( gęś, tukan), lampa ozdobna, lampa plazmowa, farby
i granulat fluorescencyjny, tablica świetlno – dźwiękowa.3. ODCZUWANIE SMAKIEM I WĘCHEM: jedzenie w formie płynnej albo stałej – dostarczenie specjalnych doświadczeń smakowych ( gorzki, słony, kwaśny, słodki). Ta forma aktywności póki co nie jest realizowana w SDŚ.
Zapachy – dostarczanie gamy nut zapachowych poprzez olejki zapachowe w emiterze zapachów.
4. DOTYKANIE:
· Poznawanie swojego ciała i otoczenia poprzez dotyk;
· Głaskanie, sadzanie na kolana, kołysanie, masowanie;
· Materac wodny – falowanie, kołysanie, klepanie, itp.;
· Zabawa z formami do dotykania;
· Dotykanie wszystkiego, co wibruje (np. głośników);
· Ścieżka fakturowa (różnorodna faktura chodników);
· Odczuwanie ciepła ( nagrzany materac wodny, kolumny bulgoczące emitujące ciepło.
Zdjęcia wykonane podczas zajęć w Sali Doświadczania Świata
Zdjęcia z zajęć dodatkowych prowadzonych metodą Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
Zdjęcia kl.I-III SOSW w Lubsku z Sali Zabaw w Żarach
