89
O mnie
„Jestem tylko jedna, ale jednak jestem.
Nie potrafię zrobić wszystkiego, ale wiele potrafię dokonać.
Nie mogę zaniedbać niczego, co leży w mojej mocy.”
Pracę w zawodzie nauczycielskim rozpoczęłam w roku 2004 w Specjalnym Ośrodku Szkolno – Wychowawczym im. Jana Pawła II
w Lubsku jako absolwentka Uniwersytetu Zielonogórskiego. Dzienne studia magisterskie na kierunku: pedagogika, specjalizacja: zintegrowana edukacja wczesnoszkolna i pedagogika terapeutyczna, ukończone z wynikiem bardzo dobrym dały mi wiarę, że zdobyta tam wiedza i umiejętności uczyniły mnie osobę kompetentną w zawodzie nauczyciela.Jestem również absolwentką Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania z siedzibą w Rzeszowie - studiów podyplomowych z technologii informacyjnych i bibliotekoznawstwa.
SOSW w Lubsku nie był pierwszym miejscem, w którym dane mi było spotkać dzieci i młodzież niepełnosprawną intelektualnie.
W latach 1996-1997 (w trakcie nauki w Żeńskim Liceum Ogólnokształcącym SS Urszulanek U. Rz.) uczestniczyłam na zajęciach wśród dzieci niepełnosprawnych jako wolontariusz w Domu Pomocy Społecznej w Poznaniu. W trakcie studiów odbyłam także szereg praktyk śródrocznych, ciągłych, dyplomowych zarówno w szkołach podstawowych, przedszkolach jak i ośrodkach szkolno-wychowawczych. Dało mi to możliwość ugruntowania mojej wiedzy oraz weryfikacji wiedzy teoretycznej zdobywanej na uniwersytecie z praktyką.W roku 2005 ukończyłam kurs kwalifikacyjny z zakresu oligofrenopedagogiki organizowany przez DODN w Jeleniej Górze i uzyskałam kwalifikacje do nauczania i prowadzenia zajęć z dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną intelektualnie.
Przez pierwszy rok pracy w SOSW w Lubsku pracowałam jako nauczyciel-wychowawca internatu. W kolejnym roku poznałam już wszystkich uczniów SOSW, gdyż pracowałam jako nauczyciel-wychowawca świetlicy. Od czterech lat, jestem nauczycielem-terapeutą prowadzącym zajęciaz rewalidacji indywidualnej. Dane mi również było prowadzić zajęcia z terapii polisensorycznej w Sali Doświadczenia Świata.
Podjęta przeze mnie praca w SOSW w Lubsku stała się źródłem radości i satysfakcji, bogactwa doświadczeń a jednocześnie ciągłym wyzwaniem, by być coraz lepszym znawcą świata dziecka niepełnosprawnego intelektualnie.